Για πόσο ακόμα θα τα κλωθογυρίζουμε;
Σωκράτης Μαντζουράνης
Οι δικαιολογίες, η άγνοια, οι ψευδαισθήσεις και τα προσχήματα, μας έχουν οριστικά τελειώσει και η όποια επίκληση τους επιχειρήσουμε, μας παραπέμπει αλλού και σε άλλα.
Καθαρά και ξάστερα.
Εκατοντάδες αναρτήσεις, αναλύσεις, άρθρα, like και σημειώματα, για το ποια είναι η Δεξιά, ποια είναι η πολιτική της, τι σημαίνει για τα λαϊκά στρώματα, για το λαϊκό κίνημα.
Δεν τη ξέρατε;
Δεν τη ζήσατε;
Δεν διαβάσατε ποτέ για εκτελέσεις αγωνιστών, για ξερονήσια, για «πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης»;
Δεν ζήσατε ποτέ την εξαθλίωση του άνεργου, το φόβο του χωροφύλακα, τα βήματα του χαφιέ;
Δεν είδατε ποτέ τους επιγόνους ταγματασφαλιτών, καταδοτών, μαυραγοριτών, να γίνονται βουλευτές και υπουργοί;
Για πρώτη φορά βλέπετε η «εξουσία» να πηγαίνει από τον πατέρα, στο γιο και στην κόρη και δε ξέρετε πως καμμιά δεκαριά «οικογένειες» διαχειρίζονται το «γκουβέρνο» από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους;
Ποιος αναλαμβάνει να μας οργανώσει τις παράτες για τα 200 χρόνια της.. «ελευθερίας» μας;
Απόγονος του Μακρυγιάννη, των μαχητών του ’40, των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης;
Πέφτετε σωρηδόν απ’ τα σύννεφα, για τα «φίδια του φασισμού» που όλο και γεννοβολούν, για το ρατσισμό και τη ξενοφοβία που όλο και ποτίζει την κοινωνία, λες και δε ζήσαμε Γκοτζαμάνηδες, δεν είχαμε καταδότες κουκουλοφόρους, δεν ακούσαμε να αποκαλούν τις μανάδες μας «Σμυρνιές παστρικές», λησμονήσαμε τις παράγκες της Καισαριανής, της Νίκαιας, της Κοκκινιάς, του Πειραιά…
Λες και ξεχάσαμε για κάποιο λόγο, ποια ήταν, τι ήταν, τι έκανε, τι σημαίνει διαχρονικά η Δεξιά για το λαό και βαλθήκαμε να την ξαναπροσδιορίσουμε με «σύγχρονους όρους», να την ανακαλύψουμε και να την «αποκαλύψουμε» ξανά, ξεχνώντας τις ταξικές της ρίζες που την έθρεψαν και τη θέριεψαν
Νομίζω πως πολλούς βολεύει τούτη η διαδικασία, ιδιαίτερα εκείνους που το παρελθόν τους, τους δυσκολεύει να χτίσουν το μέλλον τους.
Θέλουν ψάξιμο και ανάλυση και τεκμηρίωση, όλα τούτα;
Και από την άλλη, τι μας είναι άγνωστα, τι δε θυμόμαστε πια, από την πρόσφατη «αριστερή» διακυβέρνηση;
Δεν είναι νωπά ακόμα τα «αριστερά σύννεφα» από υποσχέσεις και προσδοκίες και ελπίδες και όνειρα χρόνων που τα διέλυσαν τυχοδιώκτες γυρολόγοι, υποτακτικοί του «ρεαλισμού»;
Τα μνημόνια που κάποιοι υποσχόταν να ξεσχιστούν μ’ ένα νόμο θα μας ξεσχίζουν για μια ζωή,η εθνική μας ανεξαρτησία θα είναι στα χέρια του «διαβολικά καλού Τράμπ», η δημοκρατία θα αιωρείται μεταξύ των «αριστερών ΜΑΤ» της Γεροβασίλη και των ανανεωμένων ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη, οι «αριστεροί» μισθοί και οι συντάξεις πείνας θα γίνονται υπερπλεονάσματα που θα δίνουν «επιδόματα» φτώχειας, η «Ευρώπη» θα μας λεηλατεί και θα μας χρησιμοποιεί σαν τσιράκια, όμως πάντα θα είναι «το σπίτι» μας.
Και συνεχίζουν ακόμα, να πέφτουν πολλοί από τα ροζ «αριστερά» συννεφάκια, φωνάζοντας δυνατά:
- Ήταν όλα τούτα δεξιά πολιτική, αλλά δεν ήταν δική μας!!
Και κανείς δε τολμά να πει:
- Παιδιά, την πατήσαμε!!
Και η δεξιά θα γίνεται δεξιότερη επιμένοντας πως εκσυγχρονίζεται, ενώ η «πρώτη φορά αριστερά» θα γίνεται δεξιότερη, επιχειρώντας να διευρυνθεί.
Και η κοινωνία, άβουλη, άλαλη και άφωνη, θα συνεχίζει να εξαθλιώνεται και να συντηρητικοποιείται και θα «αντιστέκεται», ανεβάζοντας στο διαδίκτυο εικόνες από τις κινητοποιήσεις στη Χιλή και δίνοντας «μάχες» για να μπορεί να καπνίζει ελεύθερα στα μπαράκια.
Γιατί το κλωθογυρίζουμε τόσο πολύ;
Τι δε ζήσαμε, τι δε ξέρουμε, ποιόν δε δοκιμάσαμε;
Τι περιμένουμε και από ποιόν;
Κανείς μας δε μπούχτισε από τούτη τη σαπίλα;
Ξέρω πως μας λείπει το «τι», το «πως» και το «ποιος».
Ε, άντε…
Τι τα κλωθογυρίζουμε;
Ας αρχίσουμε κουβέντα γι’ αυτά, ας αρχίσουμε να ψάχνουμε την «απάντηση».
Γιατί εάν πιστεύουμε πως η «απάντηση» θα μας φανερωθεί στην επόμενη κάλπη, πάλι θα ξαναπέφτουμε απ’ τα γαλάζια και ροζ «συννεφάκια» μας, φωνάζοντας:
- Παιδιά την πατήσαμε…
Και τούτη η κραυγή, έχει αποδέκτη τα παιδιά μας…
Πηγή: stonisi.gr
Μέσο: http://anemosantistasis.blogspot.com/
