Μεγάλο ζώο η αγελάδα!
Πιτσιρικάς που μεγάλωσε σε πολυκατοικία μέσα στην πόλη, όταν πρωτοπήγε στην ύπαιθρο κι είδε για πρώτη φορά ζωντανή αγελάδα φώναξε με έκπληξη: «Μαμά, μεγάλο ζώο η αγελάδα!».
Κάπως έτσι φαίνεται να έχουν εκπλαγεί ορισμένοι πολιτικοί, διανοούμενοι και παρατρεχάμενοι που ζούσαν τη φαντασίωσή τους και κορόιδευαν τον ελληνικό λαό για όσα γίνονται στην περιοχή μας. Για όλους αυτούς δεν υπήρχε θέμα τουρκικής απειλής. Τώρα αντιλαμβάνονται πως «είναι πολύ μεγάλο ζώο η αγελάδα». Τόσο που η ψυχή μιας ολόκληρης κοινωνίας έχει λίγο παγώσει με αυτά που οσμίζεται ότι μπορεί να συμβούν και μάλιστα στο άμεσο μέλλον.
Τα γιορτινά λαμπιόνια, τα τσαλίμια των κομμάτων για την προεδρική αλλαγή και τον εκλογικό νόμο, τα ψίχουλα των μερισμάτων, το νέο φορολογικό, οι μεταγραφές των πράσινων στελεχών στο ΣΥΡΙΖΑ, το πόσα πτυχία ψέματα έχουν δηλώσει διάφοροι κυβερνητικοί (όπως ο παραιτηθείς Διαματάρης), τι λένε ή δεν λένε οι Φρουζής και Μανιαδάκης, ο «πόλεμος» στα Εξάρχεια ή στο Μενίδι, όλα αυτά δεν μπορούν να (συγ)καλύψουν την απειλή και τον φόβο του χειρότερου.
Ένας ταξιτζής το είπε με δικά του λόγια: «Άντε να βγάλουμε τα Χριστούγεννα και βλέπουμε». Οι εξελίξεις δεν ακολουθούν τον ρυθμό μας.
Η Ν.Δ. καταλαβαίνει μέρα με τη μέρα πως ο περίπατος δεν είναι διόλου εύκολος και απολαυστικός. Μία το προσφυγικό, τώρα η άμεση τουρκική απειλή, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια υπεκφυγών. Τα γεωπολιτικά και εθνικά ζητήματα καθορίζουν τις εξελίξεις.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν το πρόβλημα δεν είναι της τάξεως του «πολέμου» Μαρινάκη-Σαββίδη αλλά πολύ πιο σημαντικό (μια μέρα βέβαια μπορεί να μάθουμε ότι όλα συνδέονται…), το αντιμετωπίζει με σχετική ελαφράδα. Η κυβέρνησή του, που εκτέλεσε όλες τις παραγγελιές των ΗΠΑ και της Ε.Ε., κατηγορεί τώρα τη Ν.Δ. για «πολιτική αδράνειας» και «κατευνασμού». Η μικροπολιτική στο απόγειό της, όταν όλοι ξέρουμε πώς πολιτεύτηκε ο Τσίπρας και απέναντι στον Ερντογάν.
Οδυνηρή, λοιπόν, εβδομάδα για τον Μητσοτάκη αλλά και για όλο τον πολιτικό κόσμο. Ένας-ένας οι μύθοι καταρρέουν. Ο μύθος της «προστασίας» που απολαμβάνουμε ως ο καλύτερος σύμμαχος των ΗΠΑ, ο μύθος ότι η Τουρκία έχει πολλά προβλήματα και άλλες ιεραρχήσεις, ο μύθος της «ισχυρής Ελλάδας». Είναι πια δύσκολο να αντέξουν και οι φαντασιώσεις που χτίζονταν πάνω σε αυτούς τους μύθους. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη πως «ο εχθρός σε Ελλάδα και Τουρκία είναι σε τράπεζες και σε υπουργεία». Νιρβάνα!
Τρεις μέρες μετά την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο Κωστής Παλαμάς έγραφε:
Αυτό κρατάει ανάλαφρο μεσ’ την ανεμοζάλη
το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι,
αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα
Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!
Οι τωρινοί μας σκέφτονταν να γιορτάσουν τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 χωρίς αλκοόλ και τσιγάρα (πάντα πολίτικαλ κορέκτ) και με σπέσιαλ επιτροπή υπό την κυρία Γιάννα. Ίσως τους προλάβουν τα γεγονότα και εφευρεθεί μια άλλη στάση από το γένος (έννοια λειτουργική που «μιλάει» και συνδέει τον λαό με το έθνος, τι αμάρτημα κι αυτό για τους πολίτικαλ κορέκτ της σημερινής Αριστεράς).
Λοιπόν πατριώτες…
* editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί
Πηγή: e-dromos.gr
