του Δημήτρη Καλτσώνη
Οι συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα όξυνσης των αντιπαραθέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την αναδιανομή των σφαιρών επικυριαρχίας. Απειλείται ακόμη μεγαλύτερη όξυνση στο μέλλον, γεγονός που συσσωρεύει τεράστια δεινά στους λαούς. Τα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας είναι ενδεικτικά. Ο κίνδυνος για την επέκταση του πολέμου είναι υπαρκτός.
Μέσα σε αυτό το κλίμα εντείνεται η επιθετικότητα του αντιδραστικού καθεστώτος της Άγκυρας το οποίο επιχειρεί να αναλάβει το ρόλο της περιφερειακής δύναμης. Το καθεστώς της Τουρκίας δεν πρέπει βέβαια να ταυτίζεται με τον φίλο, πολλαπλά καταπιεζόμενο τουρκικό λαό.
Μια φιλειρηνική, φιλολαϊκή πολιτική της Ελλάδας έχει επομένως να αντιμετωπίσει δυο καίρια ζητήματα: τη μη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τη διαφύλαξη, μαζί με την ειρήνη, της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας.
Η πλέον άμεση ανάγκη είναι η απεμπλοκή της χώρας μας από τις επιθετικές, ιμπεριαλιστικές ενέργειες και σχεδιασμούς στην περιοχή. Με αυτή την έννοια πρέπει να πάψουν να συμμετέχουν ελληνικές δυνάμεις με οποιοδήποτε τρόπο σε τέτοιες ενέργειες. Πρέπει να σταματήσει η παροχή διευκολύνσεων όπως πχ. αυτών στη Σούδα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Μας εκθέτουν σε σημαντικούς κινδύνους. Ανά πάσα στιγμή η χώρα μας μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο και να εμπλακεί στη φωτιά του πολέμου στης ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Σε τελική ανάλυση η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και τις συμφωνίες με ΗΠΑ και Ισραήλ.
Σε ό,τι αφορά την επιθετικότητα του αντιδραστικού καθεστώτος στην Άγκυρα, ο δρόμος είναι ανάλογος. Εδώ έχουμε μια απειλή από μια χώρα που θεωρητικά είναι σύμμαχος, μοιράζεται δραστηριότητες και πληροφορίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ με την Ελλάδα. Δεν μπορεί να υπάρχει πιο τραγελαφική αλλά και επικίνδυνη κατάσταση από αυτήν.
Το ΝΑΤΟ δεν διασφαλίζει την εθνική άμυνα
Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η χώρα μας είναι πλήρως ασφαλισμένη έναντι της επιθετικότητας της αντιδραστικής κυβέρνησης Ερντογάν. Το ίδιο υποστηρίζουν σε παραλλαγές και όλα εκείνα τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία ακολουθούν το μονόδρομο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Θεωρούν όλοι τους ότι η παρουσία της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αποτελεί ασπίδα. Είναι όμως έτσι;
Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Καταρχήν υπάρχει ο παραλογισμός ότι η Τουρκία, η οποία απειλεί την Ελλάδα, είναι σύμμαχος μέλος του ΝΑΤΟ, έχει σχέσεις με την ΕΕ και διεκδικεί να γίνει μέλος της τελευταίας. Η ιστορική πείρα μας έχει δείξει επίσης ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ στις κρίσιμες στιγμές παίρνουν θέση -στην καλύτερη περίπτωση- ίσων αποστάσεων. Όταν παίρνουν θέση ίσων αποστάσεων ανάμεσα στον επιτιθέμενο και στον θιγόμενο, αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ευνοούν τον επιτιθέμενο.
Στις σπάνιες περιπτώσεις, που για συγκυριακούς γεωπολιτικούς λόγους, δείχνουν ότι αντιτάσσονται στην Τουρκία, αυτό έχει πολύ βραχύ ορίζοντα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να πουλήσουν την Ελλάδα, όπως εξάλλου έκαναν πολλές φορές στο παρελθόν. Κορυφαία ιστορικά παραδείγματα είναι η μικρασιατική καταστροφή και η Κύπρος. Σήμερα, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια κάποια σχετική αντίθεση με την Τουρκία. Ανά πάσα στιγμή όμως ενδέχεται να τα βρουν σε βάρος της Ελλάδας.
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, για τη διαφύλαξη της ειρήνης και τη θωράκιση της άμυνας της χώρας μας απαιτείται ένα σύνολο μέτρων, πολιτικού, στρατιωτικού και οικονομικού χαρακτήρα. Ακολουθούν μερικές τέτοιες ιδέες.
Στρατιωτικο-πολιτικά μέτρα
1.Απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί να διασφαλιστεί η άμυνα όταν ανά πάσα στιγμή οι αμερικανονατοϊκές βάσεις μπορούν να υπονομεύσουν την άμυνα της χώρας.
Η θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αφοπλίζει πολύπλευρα τη χώρα και της στερεί τα μέσα για την περιφρούρηση της εδαφικής της κυριαρχίας και ακεραιότητας. Όσο είμαστε στο ΝΑΤΟ δεν μπορούμε να υπάρχει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, άρα δεν θα υπάρχουν περιθώρια ελιγμών. Δεν θα υπάρχουν περιθώρια συμμαχιών που θα σταθεροποιήσουν τη θέση της Ελλάδας. Αμυντικά είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από το ΝΑΤΟ το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακόψει τη ροή ανταλλακτικών και εφοδίων και να μας καταστήσει άοπλους.
Από όλες τι απόψεις, η παραμονή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν προσφέρει ασφάλεια στο λαό και στη χώρα μας. Εξυπηρετεί μόνο την ντόπια άρχουσα τάξη που είναι ιστορικά δεμένη με χίλια δυο νήματα μαζί τους. Αντίθετα, καθιστά την Ελλάδα όμηρο στα παζάρια τους με την Τουρκία.
2.Άμεσα πρέπει να διαφοροποιηθούν οι πηγές εξοπλισμού. Όσο εξαρτιόμαστε μονομερώς από ΗΠΑ, Γερμανία, θα είμαστε έρμαιο των δικών τους επιλογών και παζαριών με την Άγκυρα. Επιπλέον, υπάρχουν αμυντικά συστήματα (πχ. Ρωσικά) τα οποία προσφέρουν απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες για την άμυνα μιας νησιωτικής χώρας όπως η Ελλάδα. Έχουν επίσης το πλεονέκτημα ότι είναι σε ένα βαθμό κατασκευασμένα προς αντιμετώπιση των ΝΑΤΟϊκών οπλικών συστημάτων που τέτοια διαθέτει η Τουρκία. Ας μην ξεχνάμε το παράδειγμα των S-300 και των αντιδράσεων που υπήρξαν.
3.Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επίσης πρέπει να υπάρξει μια στρατηγική διαφοροποίησης των πηγών εξοπλισμού ώστε να μην εξαρτάται μονομερώς η χώρα από καμιά μεγάλη δύναμη. Οι αγορές στρατιωτικού εξοπλισμού πρέπει να γίνονται με κριτήρια τις ανάγκες της άμυνας της χώρας και όχι αυτές του ΝΑΤΟ. Έτσι, όπως διαβεβαιώνουν οι ειδικοί μπορούμε να έχουμε καλύτερη άμυνα με μικρότερες δαπάνες.
4.Απαιτείται άμεσα η ανάπτυξη αμυντικής βιομηχανίας με τη δημιουργία ενός δημόσιου φορέα αμυντικής βιομηχανίας που θα αναλάβει το βασικό έργο αλλά και θα εποπτεύει τις όποιες ιδιωτικές εταιρείες. Πρέπει να ανατραπούν η συρρίκνωση και η ιδιωτικοποίηση του αμυντικού τομέα. Μακροπρόθεσμα απαιτείται ο σχεδιασμός ώστε το δημόσιο να αναπτύξει αμυντική βιομηχανία υψηλότερης τεχνολογικής βάσης και συμπαραγωγές με άλλα κράτη αλλά σε ισότιμη βάση και με ενσωμάτωση της υψηλής τεχνολογίας.
Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στις τακτικές κυβερνοπολέμου, που συχνά είναι φτηνές και πολύ αποτελεσματικές, ιδίως αν αξιοποιηθεί το πλούσιο νεανικό δυναμικό που ασχολείται με τις νέες τεχνολογίες.
Οικονομικά μέτρα
5.Δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα της χώρας όταν οι ΔΕΚΟ βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και μάλιστα ξένων επιχειρήσεων. Οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια, τα λιμάνια έχουν καθοριστική σημασία για την άμυνα ενός κράτους και γι' αυτό πρέπει να περιέλθουν στην αποκλειστική ιδιοκτησία του δημοσίου. Γενικότερα μια σειρά επιχειρήσεις που έχουν στρατηγική σημασία για την άμυνα της χώρας και την οικονομία της πρέπει να ελέγχονται από το δημόσιο ώστε να υπάρχει άμεσος έλεγχος και να μπορούν να ενταχθούν στον αμυντικό σχεδιασμό.
6.Απαιτείται επίσης ριζική αλλαγή οικονομικής πολιτικής. Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και καμιά διασφάλιση της κυριαρχίας δεν μπορεί να υπάρξει με μια διαλυμένη, εξαρτημένη και ελεγχόμενη από ξένες δυνάμεις οικονομία. Χρειάζεται για τούτο σχέδιο ανάπτυξης της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, κόντρα στις απαγορεύσεις και περιορισμούς που θέτουν τα μνημόνια και η ΕΕ.
Η στοιχειώδης διατροφική επάρκεια, για παράδειγμα, είναι μια πολύτιμη παράμετρος για την ασφάλεια της χώρας. Από την άλλη, ο πόλεμος είναι βιομηχανική και τεχνολογική υπόθεση σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν υφίσταται μια ικανοποιητική βιομηχανική και τεχνολογική βάση στη χώρα.
Περαιτέρω, ειδικά για τις παραμεθόριες και νησιωτικές περιοχές χρειάζεται η λήψη μέτρων που θα ανακουφίζουν τις λαϊκές οικογένειες και θα παρέχουν σοβαρά κίνητρα για την οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη των περιοχών αυτών ώστε να μην εγκαταλείπονται από τους κατοίκους.
7.Η άμυνα της χώρας δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ουσιαστικά σε καθεστώς ακραίας κοινωνικής αδικίας. Τα βάρη πρέπει να πληρώσει η ολιγαρχία, η μειοψηφία αυτή που θησαύρισε στην κρίση. Απαιτούνται άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών εισοδημάτων και φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.
Προσέγγιση λαού και στρατού
8.Χρειάζονται μέτρα ανάταξης του ηθικού των ενόπλων δυνάμεων και του λαού καθώς η ενότητα ενός λαού είναι κάποιες φορές πιο σημαντικός από οποιοδήποτε άλλο παράγοντα στον πόλεμο. Το ξέρουμε καλά αυτό από την ιστορία μας. Πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα ριζικού εκδημοκρατισμού του στρατεύματος, προαγωγή των μισθολογικών, συνδικαλιστικών και λοιπών δικαιωμάτων των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των στρατευμένων.
Χρειάζεται επίσης αναδιοργάνωση ή και διάλυση υπηρεσιών διεφθαρμένων ή σχετιζόμενων με ιμπεριαλιστικούς και φασιστικούς κύκλους. Έχει αποδειχθεί ιστορικά και μάλιστα επανειλημμένα ότι τέτοιοι κύκλοι λειτουργούν προβοκατόρικα, υπονομευτικά για την εθνική άμυνα. Είναι αναγκαία επίσης η καλλιέργεια πνεύματος δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας στο στράτευμα στο πρότυπο των ιστορικών εμπειριών του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, η λήψη μέτρων για την προσέγγιση λαού και των κινημάτων του με το στρατό.
9.Είναι ανάγκη να προωθηθεί ένα νέο αμυντικό δόγμα λαϊκής άμυνας με βάση το οποίο ο λαός θα συμμετέχει στην άμυνα της χώρας με βάση ένα σχέδιο παλλαϊκής άμυνας δημοκρατικά οργανωμένης.
Διπλωματικά μέτρα
10.Η Ελλάδα πρέπει να ασκήσει δραστήρια, πολύπλευρη διπλωματία υπέρ της ειρήνης και του αμετάθετου των συνόρων, μακριά από τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς που θέτει το ΝΑΤΟ. Όσο πιο πολύ εμπλέκεται η διεθνής κοινότητα στα ελληνοτουρκικά προβλήματα και δεν περιοριζόμαστε στο τρίγωνο ΗΠΑ και ΕΕ-Τουρκία-Ελλάδα, τόσο θα αυξάνει το κύρος της χώρας μας και η δυνατότητά της να αποτρέπει αρνητικές εξελίξεις.
Είναι αναγκαία και ιστορικά αποδεδειγμένα πολύ χρήσιμη η καλλιέργεια καλών σχέσεων, αμοιβαία επωφελών, με τα υπόλοιπα βαλκανικά κράτη, μακριά από αντιπαραθέσεις και μικροανταγωνισμούς.
11.Κυρίως όμως χρειάζεται η ανάπτυξη λαϊκής διπλωματίας, η καλλιέργεια σχέσεων με τα φιλειρηνικά και λαϊκά κινήματα της Τουρκίας, των Βαλκανίων και των χωρών της ευρύτερης περιοχής. Η συντονισμένη δράση των φιλειρηνικών και λαϊκών κινημάτων μπορεί να αποτελέσει πολύ σημαντικό παράγοντα αποτροπής επιθετικών συμπεριφορών και ενεργειών των κυβερνήσεων.
Σε κάθε περίπτωση απαιτούνται ενεργητικές πρωτοβουλίες ειρήνης, συνεννόησης, συνεργασίας και άρνησης αλλαγής των συνόρων, γεγονός που μπορεί να προσδώσει ειδικό ηθικοπολιτικό κύρος και βάρος στην προσπάθεια του λαού και της χώρας μας.
Ποια κυβέρνηση θα τα υλοποιήσει;
Είναι, νομίζω, φανερό ότι η σημερινή κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Το ίδιο συμβαίνει με τα υπόλοιπα κόμματα του ΝΑΤΟϊκού μονόδρομου. Ακόμη περισσότερο, οι ψευτοπατριωτικές εξάρσεις των εθνικιστών και της ακροδεξιάς δεν μπορούν να κρύψουν την υποταγή τους στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους και τις επικίνδυνες για την ειρήνη και την εθνική κυριαρχία κραυγές τους. Μην ξεχνάμε ότι η χούντα έδωσε τη μισή Κύπρο στην Τουρκία όπως και ότι οι εθνικιστές του 1897 οδήγησαν στην ήττα από την Τουρκία.
Ωστόσο, στόχοι όπως οι παραπάνω πρέπει από σήμερα να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης του λαού μέσα από τους μαζικούς του φορείς. Η άσκηση πιέσεων δεν θα αλλάξει τη γενική κατεύθυνση των κυβερνήσεων αλλά μπορεί να υπάρξουν επιμέρους επιτυχίες.
Σε τελική ανάλυση όμως, για τη διαφύλαξη της ειρήνης και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας απαιτείται η ανάδειξη μια άλλης κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση θα λάβει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα στους τομείς της οικονομίας και των ενόπλων δυνάμεων που θα εξασφαλίζουν το ποθητό αποτέλεσμα.
Σήμερα βέβαια, οι δυνάμεις αυτές σε πολιτικό επίπεδο είναι διάχυτες, διασκορπισμένες, χωρίς μεταξύ τους συνεννόηση και συνεργασία. Για το λόγο αυτό επιβάλλεται να επιταχυνθούν οι σχετικές διαδικασίες ώστε να συγκροτηθεί ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού, δημοκρατικού, πατριωτικού χαρακτήρα.
Μέσο : http://kordatos.org/